Labici

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

Lăbīci (Lăvīci), ōrum, m. (Lăbī-cum, i, n., Sil. 12, 534),

I a town of Latium, between Tusculum and Praeneste , now Colonna , Cic. Agr. 2, 35, 96; Liv. 3, 39; 4, 45: arva Labici, Sil. 12, 534.—Hence,

II

A Lăbīci , ōrum, m., the inhabitants of Labicum, the Labici (poet.): picti scuta Labici, Verg. A. 7, 796; Sil. 8, 368.—

B Lăbī-cānus (scanned Lābīcānus, Mart. 1, 89), a, um, adj., of or belonging to Labicum, Labican : ager, Liv. 26, 9, 11: via, leading from Rome to Labicum , id. 4, 41: vicinitas, Cic. Planc. 9, 23.—

2 Subst.

a Lăbī-cāni , ōrum, m., the inhabitants of Labicum, Labicans , Liv. 4, 45; 6, 21.—

b Lă-bīcānus , i, m. (sc. ager), the territory of Labicum : habuit fundum in Labicano, Cic. Par. 6, 3, 50.