abdicatio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

abdĭcātĭo, ōnis, f. [abdĭco],

I a renouncing, disowning .

1 Jurid. t. t.: hereditatis, Cod. Just. 6, 31, 6: liberorum, disinheriting , ib. 6, 8, 47; Quint. 7, 4, 27; 3, 6, 77; 7, 1, 15; Plin. 7, 45, 46, § 150 al.; cf. Dirksen, Versuch., etc., Leipz. 1823, p. 62 sq.—*

2 Polit. t. t., a renunciation of an office, abdication : dictaturae, Liv. 6, 16 fin.