abiudico

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ab-jūdĭco, āvi, ātum, 1, v. a.,

to deprive one of a thing by judicial sentence , to declare that it does not belong to one, to abjudicate , lit. and trop. (opp. adjudico); constr. with aliquid or aliquem ab aliquo , or alicui : abjudicata a me modo est Palaestra, Plaut. Rud. 5, 1, 3; 4, 3, 100; id. As. 3, 3, 17: (Rullus) judicabit Alexandream regis esse, a populo Romano abjudicabit, Cic. Agr. 2, 16; cf.: rationem veritatis, integritatis... ab hoc ordine abjudicari, id. Verr. 2, 1, 2, § 4: sibi libertatem, id. Caecin. 34 (in Cic. de Or. 2, 24, 102, many since Budaeus, acc. to the MSS., read abdĭco; so B. and K.).