baiulo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

bājŭlo, āre, v. a. [baiulus],

I to carry a burden , to bear something heavy , βαστάξω (mostly ante-and post-class.): ferri proprie dicimus quae quis suo corpore bajulat, portari ea, quae quis in jumento secum ducit, agi ea, quae animalia sunt, Dig. 50, 16, 235; Non. p. 79, 9; Plaut. As. 3, 3, 70; id. Merc. 3, 1, 10: asinus bajulans sarcinas, Phaedr. 4, 1, 5; Auct. ap. Quint. 6, 1, 47; Vulg. Marc. 14, 13.—

II Trop.: adjectionem debiti alieni, Cod. Th. 5, 15, 3: crucem suam, Vulg. Luc. 14, 27.