caduceator

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

cādūcĕātor, ōris, m. [caduceum].

I A herald , an officer sent with a flag of truce : caduceatores = legati pacem petentes. Cato caduceatori, inquit, nemo homo nocet, Paul. ex Fest. p. 47: bellantes ac dissidentes interpretum oratione sedantur, unde secundum Livium legati pacis caduceatores appellantur, Serv. ad Verg. A. 4, 242; Liv. 26, 17, 5; 31, 38, 9; 32, 32, 5; 37, 45, 4; 44, 46, 1; Curt. 3, 1, 6; 4, 2, 15 al.—

II A servant to a priest , Arn. 5, p. 174.