caecitas

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

caecĭtas, ātis, f. [caecus], blindness.

I Lit. (rare but in good prose), Cic. Tusc. 5, 39, 113; 5, 38, 111; id. Fin. 5, 28, 84; Plin. 11, 37, 55, § 149; 12, 8, 18, § 34.—

II Trop.: furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem, Cic. Tusc. 3, 5, 11: in furore animi et caecitate, id. Dom. 50, 129: mentis, id. ib. 40, 105; cf.: an tibi luminis obesset caecitas plus quam libidinis, id. Har. Resp. 18, 38.