eburneus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ĕburnĕus, and (mostly poet.) ĕbur-nus, a, um, adj. [ebur],

I of ivory.

α eburneus : signum, Cic. Verr. 2, 4, 1; Ov. M. 4, 354: lectus, Suet. Caes. 84: praesepe, id. Calig. 55: quadrigae, id. Ner. 22: tabulae, id. ib. 31 al.; so, tulit eburneos dentes mille, etc., ivory tusks , i. e. elephants’ tusks, Liv. 37, 59, 3.—

β eburnus : humerus, Verg. G. 3, 7: pecten, id. A. 6, 647: vagina, id. ib. 9, 305: porta, id. ib. 6, 699; Hor. C. 3, 27, 41: lyra, id. ib. 2, 11, 22: lecti, id. S. 2, 6, 103: currus, Ov. H. 15, 91: valvae, id. M. 4, 185: sceptrum, id. ib. 1, 178; 7, 103 al.: ensis, i. e. with an ivory hilt , Verg. A. 11, 11.—

B Poet. transf., white as ivory.

α eburneus : eburnea brachia, Ov. Am. 3, 7, 7; cf. so, cervix, id. H. 20, 59: colla, id. M. 3, 422; 4, 335: terga, id. ib. 10, 592.—

β eburnus : digiti, Prop. 2, 1, 9.