iacto

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

jacto, āvi, ātum (jactarier, Lucr. 6, 556; Enn. Tr. 130), 1, v. freq. a. [jacio], to throw, cast, hurl.

I Lit.: semen, to scatter , Varr. R. R. 1, 42: semina per undas, Ov. M. 4, 748: jactato flore tegente vias, id. Tr. 4, 2, 50: irrita sacrilega jactas incendia dextra, id. M. 14, 539: hastas, Cic. de Or. 2, 78, 316: vestem argentumque de muro, Caes. B. G. 7, 47: lapides vacuum in orbem, Verg. G. 1, 62: cinerem per agros, id. ib. 1, 81: se muris in praeceps, Curt. 5, 6, 7; of casting a net: rete, Dig. 19, 1, 12; also of dicethrowing: talos arripio, jacto basilicum, Plaut. Curc. 2, 3, 79; cf.: numerosque manu jactabat eburnos, Ov. A. A. 2, 203; id. ib. 3, 355; Suet. Aug. 71.—

B Transf.

1 To throw or toss about; to shake, flourish : crura, Lucr. 4, 991: brachia in numerum, id. 4, 769: manus, Quint. 11, 3, 179; 10, 3, 21: umeros, id. 11, 3, 130: tinnula manu, Ov. Tr. 1, 1, 38: tintinnabulum, Phaedr. 2, 7, 5: onerosa pallia, Juv. 6, 236: cerviculam, Cic. Verr. 2, 3, 19, § 49: nisi se suo more jactavisset, i. e. to make gestures , id. Brut. 60, 217: cum multum se Curio ex more jactasset, Quint. 11, 3, 129: exsultare immoderateque jactari, Cic. Div. 1, 29, 60: corpus in suo sanguine, to wallow , Ov. M. 10, 721: videntes, Verg. G. 2, 355: a facie manus, to throw kisses , Juv. 3, 106; cf.: jactare basia, id. 4, 118: oculos, Lucr. 4, 1133: lumina, Ov. H. 3, 11: jugum, i. e. to be restless, rebellious , Juv. 13, 22.—

2 To drive hither and thither, to drive about : cum adversā tempestate in alto jactarentur, Cic. Inv. 2, 31, 95; Ov. H. 17, 235; Hor. Ep. 1, 11, 15; Ov. Tr. 3, 2, 15: ut Aeneas pelago ... omnia circum Litora jactetur, Verg. A. 1, 668; 10, 48; 1, 182: jactati aequore toto Troes, id. ib. 1, 29; Ov. M. 11, 441 al.: si quando, ut fit, jactor in turba, etc., Cic. Planc. 7, 17: jactatur domi suae homo honestissimus, id. Verr. 2, 1, 26, § 67: aestu febrique jactari, id. Cat. 1, 13.—So of the sea: ut jactetur aqua, Lucr. 6, 553: cito mutata est jactati forma profundi, Ov. H. 19, 77: aequora, id. Tr. 4, 4, 57.—

3 To throw away : merces, Plaut. Rud. 2, 3, 43: arma, Liv. 9, 12; Curt. 3, 3, 9.—Esp., to throw overboard, throw into the sea , Dig. 47, 2, 43, § 10; 14, 2, 4, § 2: jactatur rerum utilium pars maxima, Juv. 12, 52.—

4 To throw out, emit, spread : luna suam jactat de corpore lucem, Lucr. 5, 576: voces per umbram, Verg. A. 2, 768.—

II Trop.

A To torment, disquiet, disturb : jactor, crucior, agitor, stimulor, Plaut. Cist. 2, 1, 4: nolo te jactari diutius, id. Trin. 3, 2, 59: ipsa velut navis jactor, Ov. H. 21, 41: jactari morbis, Lucr. 3, 507: clamore et convicio, Cic. Fam. 1, 5: aliquem, id. Div. in Caecil. 14, 45.—

B Jactare se or jactari, not to be firm, to waver , Cic. Tusc. 4, 10.—Of money, to fluctuate in value : jactabatur temporibus illis nummus sic, ut nemo posset scire, quid haberet, Cic. Off. 3, 20, 80. —

C To consider, examine, discuss : pluribus praesentibus eas res jactari nolebat, Caes. B. G. 1, 18: multa totā die in concilio variis jactata sermonibus erant, i. e. discussed, not decided , Liv. 1, 50, 3: pectore curas, Verg. A. 1, 227: jactari magis quam peragi accusatio ejus poterat, discussed without a conclusion, to no purpose , Liv. 10, 46, 16.—

D To discuss, mention, intimate, pronounce, throw out, utter, speak, say, name, propose a thing: rem jactare sermonibus, Liv. 8, 29: ultro citroque, id. 7, 9: jactamus jam pridem omnis te Roma beatum, Hor. Ep. 1, 16, 18: talia jactanti, etc., Verg. A. 1, 102: jactatum in condicionibus nequiquam de Tarquiniis in regnum restituendis, Liv. 2, 13, 3: hanc autem jactari magis causam quam veram esse, to be rather the pretext than the true reason , id. 5, 53, 2.—

E To throw or fling out threats, etc.: jactare et opponere terrorem, Cic. Sest. 23, 52: minas, id. Quint. 14, 47: probra in quempiam, Liv. 29, 9; cf.: convicia, Prop. 3, 8, 11.—

F To boast of, vaunt a thing: ostentare honorem aetatis, jactare urbanam gratiam et dignitatem, Caes. B. C. 3, 83: ingenium, Quint. 3, 1, 3: genus et nomen, Hor. C. 1, 14, 13: regna et virtutem, Ov. H. 16, 81: quo te jactas creatum, id. M. 9, 23; Curt. 8, 1, 23.—

G With se, to talk boastfully of one's self, to boast, make an ostentatious display .

α Absol. : intolerantius se jactare, Cic. de Or. 2, 52, § 209: non jactandi mei causā, Quint. Decl. 268.—

β With dat.: se alicui, to boast of one's self to a person , Ov. H. 12, 175: se Iliae querenti ultorem, Hor. C. 1, 2, 18; Liv. 35, 49, 3: ipse cum se jactaret amicae, Juv. 1, 62.—

γ With in or simple abl.: cum in eo se in contione jactavisset, Cic. Att. 2, 1, 5: ne quis sit lucus, quo se plus jactet Apollo, Verg. E. 6, 73.—

δ With de : jactat se jamdudum de Calidio, Cic. Verr. 2, 4, 21, § 46.—

ε With gen.: se justitiae, Hier. Ep. 23, 34. —

ζ With two acc. : se jactare formosum, Phaedr. 3, 8, 6.—

H To carry one's self confidently or conceitedly : qui antea solitus esset jactare se magnificentissime in illo loco, Cic. Att. 2, 21, 3.—

I To be officious or active in, to give one's self up to, devote one's self to a thing: jactare se in causis centumviralibus, Cic. de Or. 1, 38, 173: nostrum hoc tempus aetatis forensi labore jactari, id. Q. Fr. 3, 5: in qua (re publica) tu non valde te jactas, id. Fam. 2, 15, 3: se actionibus tribuniciis, Liv. 3, 1.—

K Se in pecuniis, to be prodigal of one's money , Cic. Cat. 2, 9.

XXIV —Hence, jactans , antis, P. a., boasting, bragging, boastful, vainglorious .

1 Lit.: insolens, arrogans, jactans, Cic. Fragm. ap. Non. 322, 13: epistolae jactantes et gloriosae, Plin. Ep. 3, 9: neque vereor ne jactantior videar, etc., id. ib. 9, 23; so Verg. A. 6, 815: jactantior hic paulo est, Hor. S. 1, 3, 50.—With gen.: tumidus ae sui jactans, Quint. 11, 1, 50: plebis jactantissimus amator, Spart. Hadr. 17.—

2 Transf., proud, noble, splendid : septemgemino jactantior aethera pulset Roma jugo, Stat. S. 4, 1, 6; Claud. IV. Cons. Hon. 1.—Adv.: jactanter , boastfully, ostentatiously : minae jactanter sonantes, Amm. 27, 2, 3; Prud. Ham. 170.— Comp. : jactantius maerere, Tac. A. 2, 77: litteras componere, id. H. 3, 53; Prud. Ham. 170.