iaculor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

jăcŭlor, ātus (inf. jacularier, Arn. 6, 16), 1, v. dep. [jaculum], to throw, cast, hurl.

I Lit.

A In gen.: qui jaculum emittit jaculari dicitur, Quint. 8, 2, 5: in jaculando brachia reducimus, etc., id. 10, 3, 6: duros jaculatur Juppiter imbres, Col. poët. 10, 329: se in hostium tela, Flor. 1, 14, 4: in quas partes se jaculetur cometes, Plin. 2, 25, 23, § 92: puppibus ignes, Verg. A. 2, 276: rapidum e nubibus ignem, id. ib. 1, 42.—

B In partic.

1 To throw the javelin, fight with the javelin : laudem consequi, equitando, jaculando, Cic. Off. 2, 13, 45: totum diem jaculans, id. Div. 2, 59, 121: cum in latus dextrum, quod patebat, Numidae jacularentur, Liv. 22, 50; Dig. 9, 2, 9, § 4.—

2 To throw out, emit, spread : oculi lupo splendent, lucemque jaculantur, Plin. 11, 37, 55, § 151: umbram, id. 36, 10, 15, § 72.—

3 To throw or hurl at, to strike, hit : cervos jaculari, Hor. C. 3, 12, 11: dextera sacras jaculatus arces, id. ib. 1, 2, 3: aliquem ferro acuto, Ov. Ib. 49: aëra disco, id. ib. 589: Juppiter igne suo lucos jaculatur et arces, id. Am. 3, 3, 35.—

II Trop., to shoot at, assail, revile : verbum, Lucr. 4, 1129: sententias vibrantes digitis, Quint. 11, 3, 120: dicta in calvos, Petr. S. 109, 8: probris procacibus jaculari, in aliquem, Liv. 42, 54, 1: in uxorem obliquis sententiis, Quint. 9, 2, 79.—

B To aim at, strive for : quid brevi fortes jaculamur aevo Multa? Hor. C. 2, 16, 17.—

C (Eccl. Lat.) To utter rapidly, to ejaculate , Aug. Ep. 121 (130), 10, 20.