iambus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ĭambus, i, m., = ἴαμβος, an iambic foot, an iambus.

I Lit., Hor. A. P. 251; Cic. de Or. 3, 47, 182; id. Or. 57, 192; Quint. 9, 4, 47; 48; 80; Diom. p. 473 P. et saep.—

II Transf., an iambic poem , iambic poetry : quem Hipponactis iambus laeserat aut qui erat Archilochi versu vulneratus, Cic. N. D. 3, 38, 91; so in sing., Hor. A. P. 79; Quint. 10, 1, 96.—In plur., Hor. C. 1, 16, 3; 24; id. Ep. 1, 19, 23; 2, 2, 59; Quint. 10, 1, 9; 59.