ianitor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

jānĭtor (‡ jānĭtos, Varr. L. L. 7, § 27 Müll.), ōris, m. [janua],

I a door-keeper, porter, janitor : heus ecquis hic est janitor? aperite, Plaut. Men. 4, 2, 110: carceris, Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118: janitor (indignum!) durā religate catenā, Ov. Am. 1, 6, 1: utque sedens vester primi prope limina tecti, janitor egressus videt, id. F. 1, 138; Hor. S. 2, 7, 45; id. C. 3, 14, 23; Tib. 1, 1, 65; Col. 1 praef.—

II Poet., transf.

A Caeli janitor, i. e. Janus , Ov. F. 1, 139.—

B (Ingens) janitor, of Cerberus , Verg. A. 6, 400; cf. Hor. C. 3, 11, 16.