obaeratus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ŏb-aerātus, a, um, adj. [ob-aes],

I involved in debt, in bondage on account of debt (class.): liber, qui suas operas in servitute pro pecuniā quādam debebat, dum solveret, nexus vocatur, ut ab aere obaeratus, Varr. L. L. 7, § 105 Müll.: tenuis et obaeratus, Suet. Caes. 46.— Comp. : quanto quis obaeratior, aegrius distrahebant, the more deeply in debt , Tac. A. 6, 17.—

II Subst.: ŏbaerā-tus , i, m., a person involved in debt, a debtor : obaeratos liberare, * Cic. Rep. 2, 21, 38: Orgetorix omnes clientes obaeratosque suos eodem conduxit, Caes. B. G. 1, 4; Liv. 26, 40, 17.