obicio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ōbĭcĭo and objĭcĭo, jēci, jectum, 3 (cf. abicio, etc.; perf. subj. objexim, Plaut. Poen. 1, 3, 37: objexis, id. Cas. 2, 6, 52), v. a. [ob-iacio], to throw or put before or towards, to throw to, to hold before or out, to offer, present, expose; constr. usu. aliquid (aliquem) alicui, or simply aliquid; but sometimes also, instead of the dat., with pro aliquā re, contra, ad, in aliquid; v. the foll. passages; also with adversus; v. Liv. 2, 58, 5 Drak. (syn. oppono).

I Lit.: ei nos Glaucomam ob oculos obiciemus, Plaut. Mil. 2, 1, 70: si alia quae obiciant non habuerint, Varr. R. R. 2, 4, 15: cibum canibus, Plin. 8, 40, 61, § 145: parricidae corpus feris, Cic. Rosc. Am. 26: offam (Cerbero), Verg. A. 6, 420: pisces diripiunt carnes objectas, Plin. 32, 2, 8, § 17 (Jan, abiectas): argentum, to throw to one, Ter. Phorm. 769.—Esp., to throw to the wild beasts in the circus: aliquem feris, Cic. Rosc. Am. 26, 71; Suet. Calig. 27; Amm. 14, 2; 20, 5 et saep.: vivos homines laniandos obicere, Suet. Ner. 37: florem veteris vini naribus, to hold before, present to , Plaut. Curc. 1, 2, 1; 4, 2, 45; Varr. R. R. 2, 5, 17: si tale visum objectum est a deo dormienti, brought before, presented to , Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 16, 49; cf. id. Div 1, 16, 30; id. Ac. 2 ( Luc. ), 15, 48: huic (sicae) ego vos obici pro me non sum passus, to be exposed , id. Mil. 14, 37: exercitum tantae magnitudinis flumini, Caes. B. C. 1, 64, 4: ne objexis manum, don't raise your hand , Plaut. Cas. 2, 6, 52. —

B In partic., to throw or place before by way of defence or hinderance; to cast in the way, set against, oppose : Alpium vallum contra ascensum transgressionemque Gallorum ... obicio et oppono, Cic. Pis. 33, 81: carros pro vallo, Caes. B. G. 1, 26: ericium portis, id. B. C. 3, 67: faucibus portūs navem submersam, id. ib. 3, 39; 3, 66: se hostium telis, Cic. Tusc. 1, 37, 89: se ei objecit, Nep. Hann. 5, 1: maximo aggere objecto, Cic. Rep. 2, 6, 11.—Esp. of arms: objecta tela perfregit, Cic. Har. Resp. 23, 49: scutum, Liv. 2, 10: hastas, id. 36, 18: clipeosque ad tela sinistris Protecti obiciunt, oppose , Verg. A. 2, 444: objecit sese ad currum, threw himself before the chariot , id. ib. 12, 372.—

II Trop.

A In gen., to throw before or over, to put or bring before, to present; to give up, expose to any thing; and, in gen., to bring upon one, to impart, superinduce, cause, occasion , etc.: noctem peccatis et fraudibus obice nubem, Hor. Ep. 1, 16, 62: nubem oculis, Ov. M. 12, 32: plerique victi et debilitati objectā specie voluptatis, Cic. Fin. 1, 14, 47: consulem morti, to deliver up, abandon , id. Vatin. 9, 23: obicitur (consulatus) contionibus seditiosorum ... ad omne denique periculum, id. Mur. 40, 87.—With ad , Cic. Fam. 6, 4, 3. —With in : numquam me pro salute vestrā in tot ac tantas dimicationes ... objecissem, Cic. Arch. 6, 14: obicere se in impetus profligatorum hominum, id. ib. 6, 14. —With adversus : se unico consule objecto adversus tribuniciam potestatem perlatam legem esse, Liv. 2, 58, 5: qui multa Thebano populo acerba objecit funera, has brought on , i. e. caused , Plaut. Am. 1, 1, 35, moram alicui, id. Poen. 1, 3, 37; id. Trin. 5, 1, 8: ut hanc laetitiam nec opinanti primus obicerem, that I might have set before him , i. e. prepared for him , Ter. Heaut. 186: alicui eam mentem, ut patriam prodat, to suggest , Liv. 5, 15: alicui lucrum, to procure , Plaut. Curc. 4, 2, 45: sollicitudinem, to cause , id. Mil. 3, 1, 29: terrorem hosti, Liv. 27, 1: spem, id. 6, 14: furorem alicui objecit, Cic. Rosc. Am. 14, 40: rabiem canibus, Verg. A. 7, 479.— Pass., to be occasioned, to befall, happen, occur to one: mihi mala res obicitur aliqua, Plaut. Merc. 2, 3, 5: malum mihi obicitur, Ter. Ad. 592; cf. id. Phorm. 502: obicitur animo metus, Cic. Tusc. 2, 4, 10.—

2 To put in the way, interpose : omnis exceptio interponitur a reo, Gai. Inst. 4, 119: cui dilatoria obicitur exceptio, id. ib. 4, 123.—

B In partic., to throw out against one, to taunt, reproach , or upbraid with any thing, as a crime (cf.: criminor, exprobro): facinora, Plaut. Mil. 3, 1, 25: alicui multa probra, Cic. de Or. 2, 70, 285: ignobilitatem alicui, id. Phil. 3, 6, 15: obicit mihi, me ad Baias fuisse, id. Att. 1, 16, 10: parcius ista viris obicienda memento, Verg. E. 3, 7.—With quod : Cato objecit ut probrum M. Nobiliori, quod is in provinciam poëtas duxisset, Cic. Tusc. 1, 2, 3; id. Verr. 2, 4, 17, § 37: furta, Auct. Dom. 35, 93: eloquentiam ut vitium, Cic. ap. Sall. 8: crimen, Tac. A. 3, 12.—With de, to reproach one respecting, on account of any thing: de Cispio mihi igitur obicies? etc., Cic. Planc. 31, 75; Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 2. —In pass. : nam quod objectum est de pudicitiā, etc., Cic. Cael. 3, 6.

VII —Hence, objec-tus , a, um, P. a.

A Lying before or opposite : insula objecta Alexandriae, Caes. B. C. 3, 112: silva pro nativo muro, id. B. G. 6, 10: flumina, Verg. G. 3, 253: Cyprus Syriae objecta, Plin. 5, 31, 35, § 129.—

B Exposed; constr. with dat. or ad : objectus fortunae, Cic. Tusc. 1, 46, 111: invidiae, Plin. 29, 1, 8, § 20: ad omnes casus, Cic. Fam. 6, 4, 3.—

C Subst.: objecta , ōrum, n., charges, accusations : de objectis non confiteri, Cic. Dom. 35, 93: objecta vel negare vel defendere vel minuere, Quint. 7, 2, 29: objecta diluere, id. 4, 2, 26; 9, 2, 93; cf. Amm. 27, 10.