quadripartio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

quā̆drĭ-partĭo, no perf., ītum, 4, v. a., and quā̆drĭ-pertĭor, īri, 4, v. dep. [quattuor-partio],

to divide into four parts (in the verb. finit. post-class.): quadripartitur exercitus, Dict. Cret. 1, 19.— Dep. : quadripartiretur, Not. Tir. p. 109.— Hence, quā̆-drĭpartītus ( quā̆drĭpert- ), a, um, P. a., divided into four parts , consisting of four parts , fourfold , quadripartite (class.): distributio accusationis, Cic. Verr. 2, 1, 12, § 33: commutationes temporum, fourfold , four , id. Tusc. 1, 28, 68: divisio, id. N. D. 3, 3, 6: oratio, Varr. L. L. 9, § 31 Müll.: distinctio, Plin. 15, 22, 24, § 88: ratio, Quint. 1, 5, 38; 3, 6, 87: exercitus, Tac. A. 13, 39: praesidia, id. H. 5, 20. — Adv.: quā̆drĭ-partītō , in four divisions or parts , quadripartitely : bracchia locare, Col. 4, 26, 3.