rapto

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

rapto, āvi, ātum (inf. pass. paragog. raptarier, Enn. Trag. 192), 1, v. freq. a. [rapio], to seize and carry off, to snatch, drag, or hurry away (mostly poet.).

I Lit.

A In gen.: vidi Hectorem curru quadrijugo raptarier, dragged along , Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 105 (Trag. v. 129 Vahl.): imitated by Verg. : Hector raptatus bigis, A. 2, 272; and: Hectora circa muros, id. ib. 1, 483; cf.: viscera viri Per silvas, id. ib. 8, 644: Phaëthonta rapax vis solis equorum Aethere raptavit toto terrasque per omnes, Lucr. 5, 398; cf. of the same: arbitrio volucrum raptatur equorum, Ov. M. 2, 234; Lucr. 1, 279: raptatur comis per vim, Ov. M. 12, 223; cf.: signa, quae turbine atque unda raptabantur, Tac. A. 1, 30: pars de divulso raptabant membra juvenco, * Cat. 64, 258: quid me raptas? Plaut. Aul. 4, 4, 5; cf.: dissipati liberi, raptata conjux (sc. ad tabulam Valeriam), Cic. Sest. 69, 145 (cf. id. Fam. 14, 2, 2): in fluctu carinas, Sil. 1, 409.—

B Esp., to lead quickly , hurry , hasten : nos ad ostia Ponti Raptat iter, Val. Fl. 2, 576: Hiberos, Sil. 16, 31: in agmina turmas, id. 8, 406; 3, 404: vexilla huc vel illuc, Tac. H. 3, 22; cf.: legiones huc atque illuc, Auct. B. Afr. 73, 4. — Poet., with inf.: raptantur amantes jungere Nymphas, Nemes. Ecl. 3, 56.—

C In partic., to waste , ravage , plunder : igitur raptare inter se, immittere latronum globos, etc., Tac. A. 12, 54: arces, Stat. Th. 6, 115: adhuc raptabat Africam Tacfarinas, i. e. devastabat, was laying waste , ravaging , Tac. A. 4, 23. —

II Trop.

A In gen., to drag along : nam quid ego heroas, quid raptem in crimina divos? to accuse , arraign , Prop. 3, 11 (4, 10), 27: patres raptabat ad aras cura deūm, Sil. 7, 74 (cf. rapio, I. A.).—

B In partic., to hurry along with passion, to agitate , disquiet : ita me amor lassum animi ludificat, fugat, agit, appetit, Raptat, etc., Plaut. Cist. 2, 1, 9: sacer effera raptat Corda pavor, Val. Fl. 1, 799: amor raptabat, Sil. 13, 720.