tābĕo, ēre, v. n. [tabes], to melt, melt down or away, to waste away, consume (poet.).
I Lit.: aliis rebus concrescunt semina membris, Atque aliis extenuantur tabentque vicissim, Lucr. 4, 1262: corpora tabent, Ov. M. 7, 541: tabentes genae, Verg. A. 12, 221: tabens sanies, Stat. Th. 4, 364: sale tabentes artus in litore ponunt, dripping , Verg. A. 1, 173.—
II Trop., to waste away , vanish : seditio tabetne an numeros augificat suos? Enn. ap. Non. 76, 2 (Trag. v. 105 Vahl.).