obdo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ob-do, dĭdi, dĭtum, 3,

v. a., to put, place , or set one thing before another; to put against; to shut, close, fasten , etc.: obdere, opponere vel operire, Paul. ex Fest. p. 191 Müll. (not in Cic. or Caes.): pessulum ostio obdo, slip the bolt , Ter. Eun. 603: forem obdo, shut , Plaut. Cas. 5, 2, 15: obde forem, Ov. A. A. 3, 587: obditis a tergo foribus, Tac. A. 13, 5; Ter. Heaut. 278; Ov. F. 1, 28: fores obditae ferratis trabibus, Plin. 6, 11, 12, § 30: Propontidis fauces Porcius Cato sic obditis navibus quasi portam obseravit, placed opposite , Flor. 3, 6, 10: auribus ceram obdere, Sen. Ep. 31, 2: feralibus amiculis instrictus atque obditus, enveloped, wrapped in , Ap. Met. 10, 12, 11; capillos in mutuos nexus obdere, id. ib. 3, 18, 4.— Poet., to expose : hic nulli malo latus obdit apertum, exposes an unguarded side to no evil-minded person , Hor. S. 1, 3, 59.