obequito

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ŏb-ĕquĭto, āvi, 1,

I v. n., to ride towards, ride up to (not ante-Aug.).

α With dat.: obequitando castris, Liv. 2, 45: portis, id. 21, 54; 29, 34: moenibus, Curt. 8, 10, 6: peditibus, id. 10, 9, 16: agmini, id. 3, 10, 4: ordinibus, Amm. 24, 1, 1.—

β With acc.: obequitans moenia, Amm. 24, 2, 9.—

γ Absol. : insolentissime, Val. Max. 3, 2, 21: voces obequitantis acceptae, Flor. 4, 2, 50. —*

II Trop.: non obequitabit nec illis vibrantibus concitatisque sententiis velut missilibus utetur, Quint. 12, 9, 3.