vāgītus, ūs, m. [vagio],
a crying , squalling of young children: vagitus et ploratus, Plin. 7, praef. § 2: vagituque locum lugubri complet, Lucr. 5, 226: continuo auditae voces vagitus et ingens Infantumque animae flentes, Verg. A. 6, 426: edere vagitum, Quint. 1, 1, 21: dare, Ov. H. 11, 85: sonare vagitibus, Mart. 9, 21, 3.—Of the bleating of young goats, Ov. M. 15, 466; cf. Varr. L. L. 7, § 104 Müll.—Of a crying for pain: nec nox ulla ... Quae non audierit mixtos vagitibus aegris Ploratus, Lucr. 2, 579; Cels. 7 praef. med.