vagio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

vāgĭo, īvi or ĭi, 4, v. n. [root vāk-, vāg-; cf. Ved. vacati, roars; Lat. vacca, 2. vagor: idcirco vagire dicitur, exprimente verbo sonum vocis recentis, Varr. ap. Gell. 16, 17, 2]; of young children, to cry, squall.

I Lit.: audivisse vocem pueri visu'st vagientis, Ter. Hec. 517: repuerascere et in cunis vagire, Cic. Sen. 23, 83: videtis ... populum non ut in cunabulis vagientem, sed adultum, id. Rep. 2, 11, 21; Ov. F. 2, 405; 4, 208; 6, 146; Stat. S. 4, 8, 35 al.—Of young goats, acc. to Varr. L. L. 7, § 104 Müll.; cf. vagitus.—Of young hares, Auct. Carm. Philom. 60.—Of swine, Mart. 3, 58, 37.—*

II Transf., to sound : clamor ad caelum volvendu' per aethera vagit, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 104 Müll. (Ann. v. 520 Vahl.).