casus

An Elementary Latin Dictionary

cāsus ūs (dat.cāsū, Cs.), m

1 CAD-, a falling, falling down, fall : nivis casus terrorem adiecit, L.: Antiqui memor casūs, O.: graviore casu Decidunt, H.: casuque fuit miserabile carmen, in his fall , O.: concidit casu gravi, Ph.: altior, Iu.: loci casūs, i. e. destruction (by an earthquake), O.—Fig., of time, the end : sub casum hiemis, V.— A loss, fall, overthrow, ruin, failure : ex nostro casu hanc vitae viam pertimescere: ingredi sine casu aliquo, false step : gravis casus in servitium ex regno, S.: urbis Troianae, V.— Of events, an occurrence, event, accident, chance, emergency : novi casūs temporum:in eiusmodi casu, such an emergency , Cs.: ad talem casum perfugium, L.: si quos locus aut casus coniunxerat, S.: adversi, secundi, N.: magno accidit casu, Cs.: rariores: dubii, H.— A chance, occasion, opportunity : hoc ipso tempore et casu, Cs.: casūs mortis habere: praeclari facinoris casum dare, S.— An adverse event, misfortune, mishap, mischance, accident, calamity : meum casum tam horribilem: ne minimo quidem casu (dat.) locum relinquere, Cs.: sive alius casus lecto te adfixit, H.: Saturnini atque Gracchorum casus, i. e. death , Cs.: cum tantum senatorum sui quemque casūs absumpsissent, L.: Bomilcaris, S.: insontis amici, fate , V.— In gram., a case (of a noun).

Related Words