cogito

cōgitō āvī, ātus, āre

com- + agito, to consider thoroughly, ponder, weigh, reflect upon, think : etiam atque etiam, T.: animo, T.: rationem: maiores vestros, Ta.: te video, non cogito solum: Scipionem, to call to mind : quid agam, T.: in quantā calamitate sis, S.: quo loco sis: quantum in illo sceleris fuerit: tantum sibi esse permissum, quantum, etc.: haec posse accidere, Cs.: quem gentes castiorem cogitaverunt?: de nobis. — To feel, be inclined, be disposed : humaniter in me: si quid amice de Romanis cogitabis, are friendly to , N.: Karthago male iam diu cogitans, hostile in disposition. — To have in mind, intend, meditate, design, plan, purpose, mean : hunc in aedīs Recipere, T.: si liberi esse cogitaretis: ex fumo dare lucem, H.: nihil nisi caedes: quid mali cogitari potest, quod, etc.: mecum rem, Cu.: latere arbitrabantur quae cogitaverant, their purposes , N.: quid Cantaber cogitet, H.: scelus, Iu.: quid cogitet Auster, V.: ut aliquid acquireret, Cs.: ut haberet, quā fugeret, N.: ne quam occasionem dimitteret, Cs.: dies ac noctes de pernicie filii, plotted for : de nostro interitu: in Pompeianum cogitabam (sc. ire): eo die cogitabam in Agnanino (sc. manere).