communis

An Elementary Latin Dictionary

commūnis (conm-) e, adj.with comp.

MV-, common, general, universal, public : omnia inter eos: communīs natos habent, offspring in common , V.: unum et commune periclum Ambobus erit, V.: paries domui communis utrique, O.: alterun nobis cum dis, alterum cum beluis, S.: quid est tam commune quam spiritus vivis?: pernicies adulescentium, T: vitium non proprium senectutis, sed commune valetudinis: utriusque populi finis, S.: Graeciae causa, of Greece as a whole , O.: omnium gentium bellum: ius gentium, N.: vita, the customs of society : communi sensu caret, a sense of propriety , H.: fama, rumor : proverbia, familiar : herbae, the common pasture , H.: loca, public places : loci, commonplaces, passages treating a general topic .—Fig., of manners, accessible, familiar, courteous, condescending, affable : Catone communior: communis infimis, par principibus, N.— In rhet.: exordium, equally appropriate to either side .

Related Words