concito

concitō āvī, ātus, āre, freq.

concio, to put in quick motion, rouse, excite, urge, drive, incite, spur, agitate, disturb : equum calcaribus, L.: equum in aliquem, N.: equos adversos, L.: navīs maximā celeritate, L.: telum ex insidiis, brandishes , V.: agmen, O.: eversas Eurus aquas, O.: gravīs pluvias, O.: se in fugam, to flee headlong , L.—Fig., to rouse, urge, impel, move, influence, stir, instigate, goad, stimulate : te ipsum animi quodam impetu concitatum: civīs: alqm iniuriis, S.: irā, L.: aspectu pignorum suorum concitari, Ta.: servitia, S.: multitudinem, N.: suos, Cs.: concitatus ad philosophiam studio: (Galliam) ad nostrum auxilium, Cs.: Ad arma cessantīs, H.: exercitum adversus regem, L.: vos captam dimittere Troiam, O.— To rouse, excite, cause, occasion, produce, stir up : facultas seditionis concitandae: nova concitari mala videbam: odium erga Romanos, N.: bellum pro Veiente, L.: in te invidiam: tumultum, Cs.