confugio

cōn-fugiō fūgī, —, ere,

to flee, take refuge, run for succor: domum, T.: ad te, V.: ad aramin exsilium: Phylen, N.: in naves, Cs.: ad limina supplex, O. — Fig., to take refuge, have recourse, resort: ad vim: ad Etruscorum opes, L.: ad meam fidem: ab iure ad ferrum, appeal: illuc, ut neget, etc.: habebam quo confugerem.