conscius

cōnscius adj.

com- + scio, knowing in common, conscious with, privy, participant, accessory, witnessing : tam multis consciis, when so many knew it , N.: tam audacis facinoris, T.: alius alii tanti facinoris conscii, S.: horum eram conscius: ante actae vitae, L.: flagitiorum: peccati, H.: numina veri, V.: quorum nox conscia sola est, O.: qui fuere ei conscii, T.: mendacio meo: conscium illi facinori fuisse: coeptis, O.: conubiis aether, V.: mihi in privatis omnibus conscius: his de rebus Piso: res multis consciis quae gereretur, N.: Quo nec conscia fama sequatur, that knows me , V.: conscia agmina iungunt, of allies , V.— As subst, a partaker, accessory, accomplice, confidant, witness : conscius omnis abest, O.: ipsi tui conscii, socii: meorum consiliorum: illos (equos) conscios putant (deorum), Ta.: conscia, the confidante , H.— Knowing, conscious : alicuius iniuriae sibi, Cs.: sibi nullius culpae: mens sibi conscia recti, V.: lupus audacis facti, V.: mihi, numquam me nimis cupidum fuisse vitae: ego, quae mihi sum conscia, hoc scio, T.: virtus, V.: partim conscii sibi, alii, etc., from a sense of guilt , S.: quos conscius animus exagitabat, guilty , S.