cunctatio

cunctātiō (cont-) ōnis, f

cunctor, a delaying, lingering, tarrying, delay, hesitation, doubt : cunctatione otium amittere: superiorum dierum Sabini, Cs.: maior invadendi, L.: insita ingenio meo, L.: propior constantiae, Ta.: abiectā cunctatione: sine cunctatione: de morte hominis, Iu.—Plur., Ta.