damno

An Elementary Latin Dictionary

damnō āvī, ātus, āre

damnum, to adjudge guilty, condemn, convict : reum: damnarent an absolverent: delicta mariti, i. e. believe him guilty , O.: causa damnata, decided unfavorably : contra edictum fecisse damnari: ambitūs damnatus, Cs.: furti: eo crimine damnari: Clodio interfecto, eo nomine erat damnatus, Cs.: existimatione damnatus, by public opinion : de maiestate damnatus: damnatus, quod praebuisset, etc., L.: ducent damnatum domum, will condemn and drag home (as a fraudulent debtor), T.: damnatum poenam sequi oportebat, if convicted , Cs.— To sentence, doom : capitis, Cs.: octupli damnari, mulcted : absentem capitalis poenae, L.: falso damnati crimine mortis, V.: longi laboris, H.: tertiā parte agri, L.: morti, L.: a Popilio decem milibus aeris, i. e. prosecuted by P., and fined , L.: gladiatorum dare centum Damnati paria, i. e. bound by the will , H.— To condemn, blame, disapprove, reject : nimios amores, O.: facto damnandus in uno, O.: sua lumina, the evidence of , O.: consilium, Cu.— To consecrate, devote, condemn as a sacrifice : caput Orco, V.: Quem damnet labor (sc. leto), V.—With voti (poet. also votis ), to grant one's prayer (and thus exact fulfilment of a vow): dixit nunc demum se voti esse damnatum, N.: ut damnarentur ipsi votorum, L.: damnabis tu quoque votis (agricolas), V.