diffido

diffīdo fīsus sum, ere

dis- + fido, to distrust, be diffident, be distrustful, despair : iacet, diffidit: sui, S.: sibi aliquā ratione: eius fidei: suis rebus, Cs.: exercitui, S.: summae rei, Cs.: armis, V.: cur M. Valerio non diffideretur, L.: me posse (tutum esse): Caesarem fidem servaturum, Cs.