dignor

dīgnor ātus, ārī, dep.

dignus, to deem worthy, honor, deign, condescend : tali me honore, V.: quaecumque (loca) adventu, Ta.: alio te funere, V.: Bis septem ordinibus quam (summam) lex dignatur Othonis, requires for a knight , Iu.: Verba conectere digner, shall I stoop , H.: Cui se viro dignetur iungere Dido, V.: inter amabilīs ponere me choros, H.: si quem dignabitur ista virum, accepts , O.: fugientem haud est dignatus Sternere, disdained , V.: alite verti, O.: ambire pulpita, H.