disceptō āvī, ātus, āre
dis- + capto, to decide, determine, judge, arbitrate, sit as umpire : haec iuste: causam in foro dicere disceptante te: exercitu disceptante, L.: inter populum et regem in re praesenti, L.: eorum controversias: eos ad disceptandum ad amicos vocare, for arbitration , L.— To debate, dispute, discuss, strive : erat non disceptando decertandum: cum palaestritis aequo iure: de controversiis iure apud se potius quam inter se armis, Cs.: de foederum iure verbis, L.: de iure publico armis: si coram de condicionibus disceptetur, Cs.: ut coram imperatore disceptaretur, L.—Fig., to be at stake : in uno proelio omnis fortuna rei p. disceptat.