disicio

An Elementary Latin Dictionary

dīsiciō or dissiciō (disiicio), iēcī, iectus, ere

dis + iacio, to throw asunder, drive asunder, scatter, disperse, break up, tear to pieces : late disiectis moenibus, L.: disiecta spatio urbs, L.: nubīs, O.: ostendens disiectis volnera membris, i. e. the wounded body with limbs torn off , O.: disice corpora ponto, V.: ratīs, V.: passim navīs, L.: disiecti membra poëtae, H.— To rout, disperse, scatter : eā (phalange) disiectā, Cs.: quos medios cohors disiecerat, S.: barbarorum copiis disiectis, N.: pulsos in fugam, Ta.— To dash to pieces, ruin, destroy : arcem a fundamentis, N.: moenia urbium disiecta, dilapidated , N.: dide, dissice, Caecil. ap. C.—Fig., to thwart, overthrow, frustrate, bring to naught : pacem, V.: consilia ducis, L.