displiceo

displiceō uī, itus, ēre

dis- + placeo, to displease, be unsatisfactory : mihi: si displicebit vita, T.: verbum vehementer displicet, I dislike extremely : mihi non displicet (propulsare, etc.), I am inclined : totus displiceo mihi, am discontented , T.: cum mihimet displicerem, was fretful .