diu

diū adv.with comp.diūtius, and sup.diūtissimē

DIV-, by day, all day : diu noctuque, continually , S.— All day, a long time, long while, long : Haud diust, T.: diu consultum: ad pedes iacuit: Ut docui te saepe diuque, H.: diu atque acriter pugnatum est, Cs.: nec diutius vixit quam locuta est: sustinere impetūs, Cs.: ubi se diutius duci intellexit, put off indefinitely , Cs.: paulum diutius abesse, a little too long , L.: neque illis diutius eā (victoriā) uti licuisset, S.: (Cato) qui senex diutissime fuisset, Cs.: quam diutissime vivere: satis diu naturae vixi, long enough : cur tam diu loquimur?: tam diu, dum urbis moenibus continebatur, as long as : ne tam diu quidem dominus erit, dum, etc., even long enough , etc.: tecum fuit, as long as : numquam quicquam iam diu Mi evenit, this long time : audivimus hoc iam diu: Neque diu ... huc commigrarunt, long ago , T.