divinus

An Elementary Latin Dictionary

dīvīnus adj.with comp.and sup.

divus, of a god, of a deity, divine : numen: stirps, V.: origo, L.: sine ope divinā, Cs.: animos esse divinos, i. e. of divine origin : religiones, L.: causa divinior: divinissima dona, i. e. most worthy of a deity : rem divinam facere, worship , T.: rem divinam ture ac vino fecisse, L.: rebus divinis praeesse, religion , Cs.: agere divina humanaque, religious and secular duties , L.: divina humanaque Divitiis parent, the whole world , H.: omnium divinarum humanarum rerum consensio, i. e. union in all interests and feelings : divina humanaque scelera, sacrilege and outrage , L.: rerum divinarum et humanarum scientia, physics and morals : divinum ius et humanum, natural and positive law : (homines) soli divinocum capaces, Iu.— Divincly inspired, prophetic : animus divinior: cum ille potius divinus fuerit, N.: vates, H.: poëta, V.: futuri Sententia, H.: Imbrium avis imminentium, H.— As subst m., a soothsayer, prophet : nescio qui ille divinus: divine tu, inaugura, L.: adsisto divinis, watch the fortunetellers , H.— Godlike, superhuman, admirable, excellent : genus hominum: legiones: fides: senatūs admurmuratio: quā (ratione) nihil est in homine divinius: domus, i. e. imperial , Ph.

Related Words