ego

ego (old and late, egō), gen.meī; dat.mihī, oftener mihi or mī; acc.and abl.mē; plur, nom., and acc.nōs; gen.nostrūm; genobj. usu. nostrī; dat.and abl.nōbis; pronpers.

cf. ἐγώ, ἐμέ, νωΐ, I, me, we, us (expressed only for emphasis or where distinction or contrast is suggested): his de causis ego exstiti, etc.: si vobis videtur, iudices, ego adfero, etc.: ut nos ... sic ille: pars mei, H.: Pars melior mei, O.: mei imago, V.: amantes mei: causa restituendi mei: omnium nostrūm vitae: unus quisque nostrūm: odium nostri: mihi deferens: mihi carior: nova mi facies surgit, V.: nobis tradita: nobis certandum est: me audisse suspicatur: me accuset: O me miserum: nos dicere oporteat: contra nos dicendum: uti me defensore: me consule: me digna vox: prae me tuli: quid nobis laboriosius?: nobis absentibus: nobiscum actum iri.—With special emphasis: ego idem dixi: ab eodem me confici: me ipsum egisse: nemo erit praeter unum me: nos, nos consules desumus: Me, me, in me convertite ferrum, V.— In dat pleonast ., to suggest the speaker's interest or feeling (ethical dative): quid enim mihi Pauli nepos quaerit, I should like to know : Quid mihi Celsus agit?H.: hic mihi quisquam misericordiam nominat? must I hear? etc., S.—With ab or ad, my house, our house : quis a nobis egreditur? T.: venit (Pompeius) ad me in Cumanum; cf. apud me, at home , V.—With the praep cum , always written mecum, nobiscum, see 1 cum.— Plur.for sing., often in official language, or poet.: nobis consulibus: Nos patriae finīs linquimus (opp. tu), V.— Hence, absente nobis, in my absence , T.: insperanti nobis, Ct.: nobis merenti, Tb.