exitium ī (genplur. exitiūm, Enn. ap. C.), n
ex + 1 I-, destruction, ruin, hurt, mischief : dignum factis (tuis), T.: urbis: vitae, end , S.: Unius miseri, V.: omnibus meis exitio fuero, the cause of ruin , O.: Exitio dedi Thoona, O.: Exitium superabat opem, destructive power , O.: Exitium est avidum mare nautis, H.: civitatum adflictarum extremi exitiorum exitūs: res Exitiis positura modum, V.