flagitium

flāgitium ī, n

2 FLAG-, a shameful act, passionate deed, outrage, burning shame, disgraceful thing : Flagitium facimus, T.: domestica: flagitiis vita inquinata: homo flagitiis contaminatus: nihil flagiti praetermittere, L.: tanta flagitia facere et dicere.— A shameful thing, shame, disgrace : Flagiti principium est, nudare, etc., Enn. ap. C.: Nonne id flagitium est, etc., is it not a shame? T.: haec flagitia concipere animo, absurdities.—A disgrace, rascal, scoundrel : omnium flagitiorum circum se habebat, S.— Shame, disgrace : factum flagiti plenum: Peius leto flagitium timet, H.: flagitium imperio demere, L.