gens

gēns gentis, f

GEN-, a race, clan, house (of families having a name and certain religious rites in common): Minucia: clarissima Corneliorum, S.: patres maiorum gentium: minorum gentium patres, L.: gentis enuptio, the right of marrying out of her gens , L.: periurus, sine gente, i. e. of no family , H.: maiorum gentium di, of the highest rank : dii minorum gentium, of the inferior orders : maiorum gentium Stoicus, i. e. eminent.—A descendant, offspring, representative : deūm gens, Aenea, V.; cf. heroës, deūm gens, Ct.: (equos) in spem submittere gentis, V.— A tribe, brood, crew : ista Clodiana.— A race, species, breed : humana, C., H.: haec (i. e. volpes), O.— A race, tribe, people : eiusdem gentis (esse): Suebi, quorum non una gens, Ta.: exterae gentes: exercitus compositus ex variis gentibus, S.: Nerviorum, Cs.: oppidum Thessaliae, quae gens miserat, etc., community , Cs.: omnes eius gentis cives, N.: ius gentium: ubicumque terrarum et gentium, in the world : ubinam gentium sumus? on earth : nusquam gentium, T.: tu autem longe gentium, far away in the world : minime gentium, by no means , T.— Plur, foreign nations, foreigners : duretque gentibus amor nostri, Ta.— A region, country : qui Cataoniam tenebat: quae gens iacet, etc.