impedio

impediō (inp-) īvī, ītus, īre

PED-, to entangle, ensnare, shackle, hamper, hinder, hold fast : Impediunt vincula nulla pedes, O.: illis Crura, O.— To clasp, bind, encircle, embrace . narrare parantem Impedit amplexu, O.: caput myrto, H.: equos frenis, bridle , O.: clipeum informant . . . septenosque orbibus orbīs Impediunt, encircle , V.— To block up, make inaccessible : saxa iter impediebant, Cs.: munitionibus saltum, L.—Fig., to entangle, embarrass : impeditumin eā (re) expedivi animum meum, T.: stultitiā suā impeditus: me et se hisce nuptiis, T.: mentem dolore: sententia neu se Impediat verbis, H.— To be in the way, hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede : omnia removentur, quae impediunt: nisi rei p. tempora impedient: de Fausto impedit tribunus, interposes a veto , Cs.: me cotidie aliud ex alio impedit: aetate et morbo impeditus: metus rem inpediebat, S.: sinistra impedita, Cs.: somno et metu inpedita fuga, S.: a re p. bene gerendā impediri: se a suo munere: a populoR.in suo iure impediri, Cs.: eloquentia Hortensi ne me dicendo impediat: alquos ad cupiendam fugam, Cs.: impeditus a tribunis ne portaret, etc., S.: ne rem agerent, bello inpediti sunt, L.: ut nullā re impedirer, quin, etc.: nec aetas impedit, quo minus, etc.: impedior religione, quo minus exponam, etc.: me ea improbare: me haec exquirere.