impetus

impetus (inp-) ūs, m

1 in+PET-, an attack, assault, onset : armatorum: impetum facere in curiam, S.: ad regem, L.: hostes impetu facto nostros perturbaverunt, Cs.: impetum sustinere, Cs.: terrere eum impetu, S.: me in hos impetūs obicere: continenti impetu, without a pause , Cs.— An impulse, rapid motion, impetus, impetuosity, violence, fury, rush, vehemence, vigor, force : eo impetu milites ierunt, ut, etc., Cs.: fugati terrore ipso impetuque hostium, Cs.: caeli, i. e. rapid motion : illam (navem) fert impetus ipse volantem, V.: quieti corpus nocturno impetu Dedi, i. e. in the night , Att. ap. C.: tantos impetūs ventorum sustinere, Cs.— Fig., impulse, vehemence, ardor, passion : repentino quodam impetu animi incitatus: impetu magis quam consilio, L.: in oratione: divinus: si ex hoc impetu rerum nihil prolatando remittitur, L.: famae, Ta.: Est mihi impetus ire, I feel an impulse , O.: imperii delendi: animalia, quae habent suos impetūs, impulses : non recti impetūs animi: offensionis, i. e. freshness , Ta.