imploro

implōrō (in-pl-) āvī, ātus, āre

in+ploro, to invoke with tears : nomen filii (i. e. filium nomine). — To call to help, call for aid, appeal to, invoke, beseech, entreat, implore : alqm: deos deasque omnīs: milites, ne, etc., Cs.: fidem vostram, T.: cuius hominis fides imploranda est?: iura libertatis.— To pray for, beg earnestly, implore : auxilium a populoR., Cs.: auxilium urbi, L.: Caelestīs aquas doctā prece, H.: Romanos imploratos auxilium, etc., L.: cum me res p. implorarit.