in-dīgnor ātus, ārī, dep.
indignus, to deem unworthy, be indignant, despise, resent, be offended : ea, quae indignentur adversarii: suam vicem, L.: pontem indignatus Araxes, disdaining to bear , V.: indignantes milites, quod, etc., Cs.: quod sola careret Munere, V.: vinci, O.: parere clienti, Iu.: Indignatur narrari cena, etc., i. e. is not fit , H.: regem ad causam dicendam evocari, Cs.