indoctus

in-doctus adj.

with comp, untaught, unlearned, uninstructed, ignorant, unskilful: multitudo: habitus indoctior: Cantabrum indoctum iuga ferre nostra, H.: pilae discive trochive, H.— Neut. adverb: canet indoctum, without skill, H.— As substm.: non apud indoctos loquor: Non tu, indocte, solebas, etc., V.