infitior

An Elementary Latin Dictionary

īnfitior ātus, ārī, dep.

infitiae, not to confess, to contradict, deny, disown : non infitiando confiteri videbantur: cum id posset infitiari, repente confessus est: in quā me non infitior esse versatum. —Pass: Progenies haud infitianda parenti, O.— Of a debt or deposit, to deny, repudiate : quid si infitiatur?: depositum, Iu.: pretium, O.