inimicus

inimīcus adj.with comp.and sup.

2 in+amicus, unfriendly, hostile, inimical : capere inimicos homines, incur the enmity of , T.: inimicior eram huic quam Caesari: animo inimico venisse: Pompeio, S.: sibi omnīs esse inimicos, Cs.: Hannibal nomini Romano, N.: Dis inimice senex, hateful , H.—As subst, an enemy, foe : populiR.inimici, Cs.: quis plenior inimicorum fuit Mario: tamquam inimicum insectari, L.: cuiusquam: inimicissimus suus, his greatest enemy : animorum motūs inimicissimi mentis tranquillae.— Of an enemy, hostile : nomina, V.: insigne, spoils of a vanquished foe , V.: inter omnia inimica infestaque, L.— Hurtful, injurious, damaging : (naves) accipiunt inimicum imbrem, V.: lux propinquat, unfavorable , V.: odor nervis, H.: nec quidquam inimicius quam illa (oratio) versibus.