lātrō (1) āvī, ātus, āre,
to bark: si canes latrent: ne latret canis, H.: latrasse Dymantida, i. e. has been changed to a dog, O.: canino rictu, Iu.: Scit cui latretur cur solus obambulet ipse, O. —To bark at, bay: Senem, H.—To rant, roar, bluster: latrant quidam oratores, non loquuntur: Rumperis et latras, H.: multis latrantibus undis, V.: Latrantem stomachum lenire, raging, H.—To bark at: Obprobriis dignum, H.