lingua ae, f
old dingua, cf. Germ. Zunge; Engl. tongue, the tongue : lingua haeret metu, T.: exsectio linguae: linguā titubante loqui, O.: linguam exserere (in derision or contempt), L.— A tongue, utterance, speech, language : ignara, S.: verborum copia in nostrā lingua: Largus opum, linguā melior, V.: Latium beare divite linguā, H.: ut vitemus linguas hominum: Aetolorum linguas retundere, check , L.: Favete linguis, i. e. give attention , H.: nam lingua mali pars pessima servi, Iu.: mercedem imponere linguae, i. e. speak for pay , Iu.— Tongue, speech, dialect, language : Latina, Graeca: qui ipsorum linguā Celtae, nostrā Galli, appellantur, Cs.: dissimili linguā, S.: linguā utrāque, i. e. Greek and Latin , H.—Of animals, the voice, note, song, bark : linguae volucrum, V.: linguam praecludere (of a dog), Ph.— A tongue of land : eminet in altum lingua, L.— Tongue, garrulity, insolence : linguā promptus hostis, L.: magna, H.: materna, boasting , O.— Fluency, eloquence, readiness of speech : quibus lingua prompta, L.: Est animus tibi, est lingua, H.