loquor

loquor cūtus (quūtus), ī, dep.

4 LAC-, to speak, talk, say, tell, mention, utter : male, T.: mihi sane bene loqui videtur: Latine: aliā linguā: pro alquo: apud imperitos, before : advorsum hunc, before him , T.: cum prole, O.: horribile est, quae loquantur: ne singulas loquar urbīs, mention , L.: pugnantia, to contradict oneself : proelia, H.: quem tuum negotium agere loquebantur.— To talk of, speak about, have ever on the lips : semper Curios: nil nisi classīs: reges atque tetrarchas, Omnia magna, H.: de magnis maiora, Iu.—Plur.with indef subj., they say, it is said, they talk of, the talk is of : hic mera scelera loquuntur: Iuppiter, hospitibus nam te dare iura loquuntur, V.—Fig., to speak, declare, show, indicate, express clearly : oculi mimi, quem ad modum animo adfecti simus, loquuntur: ut consuetudo loquitur, as is usually said : cum chartā dextra locuta est, has written upon it , O.— To rustle, murmur : pini loquentes, V.