mirus

mīrus adj.

2 MI-, wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary, amazing : populiR.aequitas: miris modis odisse Sostratam, exceedingly , T.: visenda modis animalis miris, wonderful to the view , V.: mirum in modum, surprisingly , Cs.: quod vos ignorare non mirum est: sibi mirum videri, quid esset, etc., Ct.: quid istuc tam mirumst, si, etc., what is so strange in that? T.: nisi hoc mirum est, si, etc.: id mirum quantum profuit ad, etc., i. e. extraordinarily , L.: Mirum ni cantem? Is it strange I don't sing , Naev. ap. C.—As subst n. : si quid miri faciat natura, H.: Mira loquar, O.